4.Bölüm
Her ne kadar olumsuz tecrübeler edinsem de bu hastalıktan, bu hastalığın güzel bir yanı vardı. O da son derece samimi ve fedakâr insanlarla tanışma fırsatı bulmuştum. Artık kendimi daha güçlü ve özgüvenli hissediyordum. Bu hastalığın bizim suçumuz olmadığını, bu nedenle en derin dehlizlere saklanmaması gerektiğini düşünüyordum. Hayatımızda bambaşka pencereler açılmıştı İMAD-DER sayesinde. Biryandan tedaviye devam ederken diğer yandan da çevresel ve kişisel ön yargılardan ari bir şekilde evlat edinmeye başvurmuş evimize neşe olacak yavrucağa, umuda doğru yolculuk yapıyorduk…
Söz verdim kendime
Bu sefer hata yapmadan
Pupa yelken yol alacağım diye
Yolculuk nereye dersen
Umuda yolculuk koydum adını
Rotam belli, bu yol mutluluk yolu
Cebimde yaşanmışlıkların tek getirisi olan
Engin tecrübelerimle
Engin bir denizde yol alıp
Hakkım olan mutluluğu
Hayattan söke söke almak için
Hazırım artık
Umutsuzluğa, vazgeçmişliğe
Kendine kahra yer yok bu yolculukta
Güverteden el salladım geçmişin hayaletlerine
Ve döndüm yüzümü ufka
Umuda… (Şiir: Zeliha Bekoğlu)